Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς, ο κ. Μητσοτάκης απλά περιέγραψε την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα "άβολη" και μη τιμητική για το κοινωνικοπολιτισμικό μας επίπεδο αλλά, σε κάθε περίπτωση, αντικειμενική.

Δυστυχώς, όχι μόνο το Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά και πολλές άλλες εξέχουσες φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας αγνοούν οι 17χρονοι. Αν επεκταθούμε δε και σε παλαιότερες ιστορικές περιόδους, θα διαπιστώσουμε ακόμα μεγαλύτερη άγνοια.

Αν αφήσουμε κατά μέρος τον "πολιτικώς ορθό καθωσπρεπισμό", θα έπρεπε να αναρωτηθούμε τα εξής: Πρώτον, αν οι 17χρονοι μόνο ευθύνονται για την άγνοιά τους και, δεύτερον, αν όντως μπορεί να τους προσφέρει κάτι ουσιαστικό η ιστορική γνώση.

Η απάντηση στο δεύτερο σκέλος είναι, σχετικά, εύκολη: Προφανώς και μπορεί, αν θεωρούμε "ουσιαστικό" το γεγονός της διαμόρφωσης ενός νέου σε υπεύθυνο,ώριμο και ανεξάρτητο πολίτη ή, αν προτιμάτε, άνθρωπο. 

Πέρα από τα αφόρητα "cliche" τύπου "Λαός που δεν ξέρει την ιστορία του, δεν έχει μέλλον", είναι αδιαμφισβήτητο πως η ιστορική γνώση-και όχι η απλή πληροφόρηση-, αν μη τι άλλο, μαθαίνει στους νέους να μην είναι δεκτικοί σε στερεοτυπικές, απλοϊκές και, κυρίως, δογματικές "αναγνώσεις" της πραγματικότητας που αυτοί βιώνουν σήμερα.

Στο πρώτο σκέλος, ωστόσο, η απάντηση είναι πιο σύνθετη και απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια. Αν ευθύνονται, ας πούμε, κατά ένα ποσοστό οι ίδιοι οι σημερινοί 17χρονοι για την άγνοια, τον ωχαδερφισμό, την έλλειψη κριτικής ικανότητας και, τελικά, την "αφασία" που διακρίνει πολλούς εξ αυτών, τότε σε ποιο ποσοστό φταίμε εμείς..;

Κι όταν λέω "εμείς", αναφέρομαι σε γονείς, εκπαιδευτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους και, εν γένει, ημεδαπούς "celebrities"-στα ελληνικά-;

Πόσοι εκ των παραπάνω έχουν τη διάθεση, τη γνώση αλλά και τις αντικειμενικές δυνατότητες να επικοινωνήσουν στους νέους στοιχειώδεις αρχές, αξίες και πρακτικές του δυτικογενούς πολιτισμού;

Ποια παραδείγματα, αλήθεια, προσφέρουν το σχολείο, η Βουλή, το οικογενειακό περιβάλλον και τα ΜΜΕ στον Έλληνα 17χρονο;

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις πολλές και "φωτεινές" εξαιρέσεις, η πραγματικότητα ειναι.."αμείλικτη": Το νεοελληνικό κοινωνικό μόρφωμα δεν μπορεί να αποτελέσει "τιμητή" κανενός, πολύ περισσότερο των νέων που προέρχονται από τα "σπλάχνα" του..