Στην πραγματικότητα, η "εσωτερική κατανάλωση" των γεωπολιτικών θεμάτων και των διεθνών σχέσεων της χώρας, είναι τέτοιου είδους στην ημεδαπή, που ευνοούνται οι κάθε λογής τυχάρπαστοι "λαϊκιστές", που συμπεριφέρονται ως "πωλητές" ενός παρωχημένου, ανορθολογικού και εθνικώς επιζήμιου "ψευδοπατριωτισμού".

Το διαπιστώνει κανείς εύκολα τόσο στα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις μας με τη Βόρεια Μακεδονία- ναι, έτσι λέγεται η "γειτονική χώρα"..,- όσο και σ' αυτά που άπτονται της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. 

Στην πρώτη περίπτωση, η Κυβέρνηση "καταφεύγει" στη συνήθη λογική, που διέπει διαχρονικά το κόμμα της Ν.Δ. όταν βρίσκεται μπροστά σε μια δυσάρεστη, για την εκλογική της βάση, πραγματικότητα: Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι επωφελής για τα εθνικά συμφέροντα αλλά η ίδια η Ν.Δ. συμμετείχε σε συλλαλητήρια εναντίον της. Άρα..η "κυβίστηση" είτε πρέπει να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο είτε πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να "σερβιριστεί" στο "πόπολο" ως κάτι άλλο..

Στη δεύτερη περίπτωση, μπορεί, διαχρονικά, η Ελλάδα να τηρεί "προσεκτική" στάση, απόλυτα ταυτισμένη μ' αυτή των υπερεθνικών Οργανισμών- και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης-, αλλά μερικοί μερικοί δεν μπορούν να "κρυφτούν"..Έτσι, άλλοι αναφέρονται σε "νόμιμη αυτοάμυνα(!!!)" του Ισραήλ και άλλοι σε "διαρκές έγκλημα κατά των Παλαιστινίων".

Πέρα από την ιστορική διάσταση- που δεν μας αφορά εν προκειμένω-, η "πρεμούρα" των πολιτικών προσώπων να "πάρουν θέση", είτε με τη μια πλευρά είτε με την άλλη, αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, ακόμα και όταν είναι αποτέλεσμα ενός αμιγούς ανθρωπιστικού σκεπτικού. Όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο που λειτουργεί το Ισραηλινό κράτος- ειδικά όταν θέλει να "τεστάρει" μια νέα διοίκηση στις Η.Π.Α.-, αλλά μήπως και η "Χαμάς" δεν κάνει το ίδιο, διαχρονικά..;

Είναι δεδομένο πως το Ισραήλ διαπράττει περισσότερους φόνους αμάχων και καταστροφές σε υποδομές στη Γάζα. Είναι, επίσης, δεδομένο πως εάν δεν υπάρξουν, κάποια στιγμή, αμοιβαίες υποχωρήσεις, η περιοχή θα συνεχίζει να "ποτίζεται" με αίμα, ευνοώντας και τους "όψιμους" υπερασπιστές των Αράβων- όπως η Τουρκία-, που ψάχνουν εναγωνίως ένα γεωπολιτικό "πάτημα" για ν' αυξήσουν την επιρροή τους.

Ειδικά, όταν πρόκειται για θνησιγενή, διεφθαρμένα καθεστώτα που θα έπρεπε να έχουν από καιρό καταρρεύσει αλλά επιβιώνουν χάρης στην επιβολή της μιλιταριστικής τους ελίτ, τη γραφειοκρατική τους οργάνωση και τον "αλυτρωτισμό" ή τις "θρησκοληψίες" των πολιτών τους. Σ' αυτή την κατηγορία, θα βρούμε τόσο το Ισραήλ, όσο και την Τουρκία, αλλά και πολλές αραβικές χώρες.

Στην Ελλάδα, πάντως, θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς που η χώρα είναι, επί της ουσίας, στον "αυτόματο πιλότο". Θα πρέπει ν' ανησυχήσουμε όταν η Κυβέρνηση προσπαθήσει να εφαρμόσει κάποιου είδους "διακριτή" πολιτική, σε σχέση με το διεθνές γίγνεσθαι. Αλλά, μάλλον, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ..Απλά, κάποιοι θα συνεχίσουν να λένε τη Βόρεια Μακεδονία "γειτονική χώρα"..