Προφανώς, είμαστε εντελώς ακατάλληλοι για να γράψουμε κάτι περί του, όντως, συμπαθέστατου, Tζέιμς Καφετζή- αλήθεια, είναι τ΄όνομά του αυτό..;-. Ούτε το "reality" έχουμε παρακολουθήσει, ούτε ξέραμε πως μοιάζει μέχρι χθες, Κυριακή, 17/5/2021. 

Έγινε, όμως, "είδηση", οπότε..

Φυσικά, υπήρξαν, όπως πάντα, δυο αντιδράσεις: Αυτή των ανθρώπων της, λεγόμενης, show biz και αυτή όσων είναι κριτικοί απέναντί της. Οι πρώτοι "αποθέωσαν", οι δεύτεροι "κατακεραύνωσαν"- εξαιρέσεις, προφανώς, υπήρξαν και ήταν αυτοί που, ορθώς, δεν ασχολήθηκαν..

Το "φαινόμενο Καφετζής" δεν είναι καθόλου νέο ούτε "Ελληνικό".. Έχει εξηγηθεί με τον πιο σαφή, επιστημονικό τρόπο εδώ και δεκαετίες, είτε από τους θεωρητικούς των ΜΜΕ, είτε από κοινωνιολόγους, είτε από φιλοσόφους είτε από άλλους παρατηρητές, φύσει ή θέσει, της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού. Άρα, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κάτι που ενέχει μεν τους "συμβολισμούς" του και διαθέτει μια, συγκυριακή, σημασία αλλά, ουσιαστικά, δεν σημαίνει απολύτως τίποτε- ακριβώς όπως και το περιεχόμενο ενός τηλεοπτικού "reality"..;

Θα μπορούσαμε ν' αναφερθούμε στη συγκυρία..Η υποδοχή του Τζέιμς- γνωστού και ως "Ροβινσώνας Κρούσος"- αποδεικνύει, αφενός, πως ο κόσμος- και ειδικά οι νέοι- "ψοφάνε" για συνωστισμούς και "τζέρτζελο", καθώς, ακόμα και τώρα, τους στερείται η δυνατότητα να τα "βιώσουν" με άλλο τρόπο- σε μια συναυλία, για παράδειγμα. Αυτό δικαιολογείται, εν μέρει..

Αφετέρου, αποδεικνύεται- για πολλοστή φορά- πως στην Ελλάδα κανένας νόμος δεν ισχύει, εφόσον ο.."λαός" τον καταστρατηγεί εμπράκτως. Ωστόσο, υπάρχει εδώ και μι' άλλη "παράμετρος": Αυτοί που διοργάνωσαν την υποδοχή του "προμάχου" Τζέιμς..

Είμαστε βέβαιοι πως, έμμεσα ή άμεσα, ενεπλάκησαν άνθρωποι που αναζητούν οικονομικό και πολιτικό κέρδος, μέσω της δημοφιλίας του συμπαθή Τζέιμς. Θυμόμαστε τι έγινε, άλλωστε, και με τον έτερο "Καππαδόκη" Ντάνο, ο οποίος έγινε "συγγραφέας" και "ηθοποιός"  αργότερα.. Βασικά, προσπάθησε, δηλαδή.. Ακόμα και στην πολιτική..

Κάπως έτσι θα "καταλήξει" και ο Τζέιμς, ο οποίος, εάν είναι "καπάτσος" και "πρακτικός", θα κοιτάξει να "εξαργυρώσει" τη δημοφιλία του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, πριν καλυφθεί κι αυτός από το "πέπλο της λήθης"..

Τώρα, όσον αφορά όσους "οικτίρουν" την "κατάντια" της νεοελληνικής κοινωνίας, της νεολαίας, της κοινωνίας του θεάματος και λοιπά..Θα προτείναμε, καταρχάς, να κάνουν μια προσπάθεια αυτοκριτικής οι ίδιοι και μετά να κατακρίνουν τους άλλους..Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τον Ανδρέα Μικρούτσικο να χαρακτηρίζει "υπερβολή" το περιστατικό της Ρόδου..Αλήθεια, ο Ανδρέας Μικρούτσικος...; Ο Ανδρέας Μικρούτσικος, ladies and gentlemen!!!!

Πέρα από την υποκρισία, όλοι χειαζόμαστε, ενίοτε, την "ελαφρότητα", την "χαζομάρα", το πιο.."light" και "εύπεπτο" προϊόν ψυχαγωγίας. .Φυσικά, κι εδώ, διαβαθμίσεις υπάρχουν.. Αλλά, το πρόβλημα είναι αλλού..

Όταν, έστω συγκυριακά, ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου αισθάνεται την ανάγκη ν' "αποθεώνει" ανθρώπους που το μόνο τους επίτευγμα είναι η προσφορά τους στην παθητική τηλοψία, τότε το προφανές συμπέρασμα είναι πως υπάρχει ένα ιδιότυπο "αξιακό" κενό, που δεν μπορεί να καλυφθεί μόνο από αθλητές-πρότυπα ή αντίστοιχους καλλιτέχνες. Κοινώς, το "παραμύθι" που "πουλάει" ο κάθε Τζέιμς- συνειδητά ή ασυνείδητα- είναι πως θα μπορούσε ο καθένας να είναι στη θέση του..

Είναι το γνωστό, άλλωστε, "παραμύθι" που μετέρχεται- με άλλο τρόπο, πιο.. εκλεπτυσμένο- το φύσει κερδοσκοπικό, οικονομικό και κοινωνικό μας σύστημα για να μπορεί να είναι αποδεκτό και, τελικά, βιώσιμο..Γιατί, σε τελική ανάλυση, όλοι θα θέλαμε να είμαστε ένας "Τζέιμς" στο χώρο και το.. "είδος" μας.. Ειδικά δε από τη στιγμή που το να είσαι "Τζέιμς" δεν χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο προσόν, καμία ιδιαίτερη προσπάθεια και καμία ιδιαίτερη ικανότητα συνθετικής σκέψης..

Απλά, είσαι "Τζέιμς"..