H απόφαση του Μαλλιαρόπουλου

Αριστερά ο ιατρός Ιωάννης Μαλλιαρόπουλος, δεξιά ο Αρχιτέκτονας Αναστάσης Μεταξάς 

Στην Τρίπολη, γίνονταν αξιοζήλευτες θεατρικές, μουσικές και γενικότερα καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, σε σύγκριση με τις άλλες επαρχιακές πόλεις της Πελοποννήσου.

Οι αυξανόμενες θεατρικές ανάγκες στα πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα δίνουν την ευκαιρία στον οραματιστή Τριπολίτη ιατρό Ιωάννη Μαλλιαρόπουλο να εκπληρώσει μια επιθυμία, που από καιρό φαίνεται είχε ωριμάσει μέσα του, να προσφέρει κάτι στην πόλη που τον ανάδειξε.

Η καλή μοίρα της Αρκαδικής Πρωτεύουσας, επικουρούμενη από την ανάγκη να αποκτήσει η πόλη μια "στέγη" για την τέχνη και η επιθυμία του φιλόμουσου και θεατρόφιλου γιατρού συναντήθηκαν σε μια στιγμή έξαρσης και ενθουσιασμού, του δεύτερου στο γραφείο του συμβολαιογράφου Ιω. Βεϊκόπουλου, για να γραφεί η πράξη Δωρεάς, ώστε να ανεγερθεί Δημοτικό Θέατρο στη θέση του Καποδιστριακού Σχολείου.

Έτσι γεννήθηκε το Μαλλιαροπούλειο, ένα από τα κομψότερα θέατρα της Ελλάδας!

Στις 13 Μαΐου 1905, συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο Τρίπολης και αποδέχεται τη δωρεά του Μαλλιαρόπουλου.

Την εκπόνηση και τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Μαλλιαροπούλειου θεάτρου, την ανέλαβε ο Αναστάσιος Μεταξάς, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, εκφραστής θα λέγαμε της Γαλλικής Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα.

Στην Τρίπολη των 11.800 κατοίκων, αρχίζει να χτίζεται το Θέατρο, σε μια εποχή που η αρχιτεκτονική της πόλης δεν έχει να επιδείξει εντυπωσιακά κτίρια.

Το χρονικό της κατασκευής του θεάτρου

• Το 1903: Αρχίζουν οι προπαρασκευαστηκές ενέργειες
• Τον Ιούλιο 1905: Ανάληψη εργολαβίας για την κατασκευή του Θεάτρου
• Το Σεπτέμβριο 1905: Κατάθεση του θεμέλιου λίθου
• Τον Μάιο 1909: Η κατασκευή έχει ολοκληρωθεί και μένουν ορισμένες διακοσμητικές λεπτομέρειες.
• Το Φεβρουάριο 1910: το θέατρο παρεδόθη έτοιμο να χρησιμοποιηθεί

Τα εγκαίνια του θεάτρου

Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευσαν συγκινητικά ρεπορτάζ, για τα εγκαίνια του θεάτρου, που σηματοδοτούσε το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.

Το έργο με το οποίο εγκαινιάστηκε το θέατρο ήταν η "Δεσποινίς Σοκολάτα" του Παύλου Γκαβώ, από τον Ελληνικό Δραματικό Θίασο Νικά – Βονασέρα.

Φυσικά ακολούθησαν και άλλα έργα με τη βοήθεια της χορωδίας της Τρίπολης, αλλά και της Φιλαρμονικής.

Φθίνουσα πορεία

Το Μαλλιαροπούλειο θέατρο λόγω της κοινωνικής και της πολιτικής κατάστασης, το 1940 – 1946 σταμάτησε να λειτουργεί. Κλείνει λόγω της γερμανικής κατοχής και του εμφύλιου πολέμου, όμως το χειρότερο σημείο της ιστορίας είναι πως στρατεύματα της κατοχής λεηλατούν τον πλούσιο διάκοσμο του κτιρίου.

Το 1941 πληροφορίες αναφέρουν, πως ιταλικά στρατεύματα αρπάζουν τις βαρύτιμες κουρτίνες, τ’ αγάλματα, τα ζωγραφικά σκηνικά. Έτσι αρχίζει η αρχή του τέλους για το καλαίσθητο και κομψό θέατρο της Τρίπολης.

Το "κινηματο – θέατρο"

Λειτουργεί και πάλι το Μαλλιαροπούλειο την περίοδο του 1946 – 1961, από τον θεατρικό επιχειρηματία Χριστόπουλο. Σιγά σιγά καθώς τα χρόνια περνούν η αίθουσα κυρίως μετατρέπεται σε κινηματογράφο. Έτσι το θέατρο, μετατρέπεται σε "κινηματο – θέατρο".

"Αγάπη για ένα θέατρο"

Πέρασαν τα χρόνια και το Μαλλιαροπούλειο θέατρο περίμενε την αποκατάσταση του. Το 1988 η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης παίρνει πρωτοβουλία να ξεκινήσει θεατρικές παραστάσεις, "αγκαλιάζοντας" έτσι την ιστορία του θεάτρου. Βλέποντας όμως την κίνηση αυτή ο Δήμος Τρίπολης, αποφασίζει να οργανώσει εκδηλώσεις το 1992 για το Μαλλιαροπούλειο με τίτλο "Αγάπη για ένα θέατρο".

Μια νέα εποχή για το Μαλλιαροπούλειο

Στις 6 Μαρτίου 2000 το Δημοτικό Συμβούλιο της Τρίπολης συνεδριάζει με θέμα της επιλογή μελετητικού γραφείου για την ανάθεση της μελέτης αναπαλαίωσης και επαναλειτουργίας του θεάτρου κι έτσι έγινε!

Αρχίζει μια νέα εποχή για το Μαλλιαροπούλειο θέατρο Τρίπολης… η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα!