Ο πρώην Δήμαρχος Τρίπολης, Αλέξανδρος Κοτσιάνης, που διετέλεσε Δήμαρχος Τρίπολης από το 1999-2002 και από το 2007-2010, μας διηγήθηκε την ιστορία της στοάς Αθανασιάδη.

Πώς ξεκίνησαν όλα...

"Το έργο της Στοάς Αθανασιάδη είχε ξεκινήσει από το "Ίδρυμα Αθανασιάδη" για να γίνει ένα μεγάλο κτίριο με υπόγειο γκαράζ. Εκείνη την εποχή το σημείο εκείνο ήταν παρατημένο και γεμάτο με σκουπίδια. Θυμάμαι τον Αντιδήμαρχο του Δήμου Τρίπολης, να έχει ανέβει σε μία μπουλντόζα και να προσπαθεί να καθαρίσει τον χώρο."

"Υπήρχαν και οι πολίτες βέβαια που επιχειρούσαν και ήθελαν να γίνει εκείνο το σημείο γκαράζ. Ακόμα και Δημαρχείο είχε ακουστεί πως θα γινόταν. Εμείς όμως δε θέλαμε στο κέντρο της Τρίπολης τις δημόσιες υπηρεσίες και πόσο μάλλον ένα γκαράζ, διότι θα ήταν λες και προκαλούμε τους επισκέπτες να ρυπάνουν την πόλη μας, έτσι το σκεφτόμασταν. Τα πάρκινγκ κανονικά θα πρέπει να βρίσκονται εκτός της πόλης."

"Εμείς ως παράταξη με επικεφαλής τότε τον Θεόδωρο Σεχιώτη (Δήμαρχος Τρίπολης 1983-1986), ξεκινήσαμε την ανακαίνιση του Μεγάλου Καφενείου. "

"Μαζί με πολιτικούς μηχανικούς του Δήμου Τρίπολης -να επισημάνω πως χωρίς αυτούς δε θα είχαμε καταφέρει τίποτα- έγινε η κατάλληλη έρευνα στον περιβάλλοντα χώρο. Το πρόβλημά μας όμως ήταν, πως δεν είχαμε τα χρήματα για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο. Επικοινώνησα με τον τότε Διευθυντή της Τράπεζας Ελλάδας, για να μας βοηθήσει και να χρηματοδοτήσει την προσπάθειας μας. Δέχτηκαν να γίνει η χρηματοδότηση και μας διέθεσαν 63 εκατομμύρια δραχμές κι έτσι ξεκίνησε το έργο."

"Βέβαια οι Μαξιμαλιστικές μας ιδέες, ήταν πως θέλαμε να σκεπάσουμε ολόκληρη τη στοά, να είναι ένας κλειστός χώρος δηλαδή και να διαθέτει δύο εισόδους, μία προς την πλατεία Αγίου Βασιλείου και μία προς το ταχυδρομείο.

"Είχαμε φανταστεί έναν όμορφο χώρο, που θα μπορούσαν να πηγαίνουν οι πολίτες και να γλιτώνουν από το έντονο κρύο του χειμώνα. Θα ήταν ουσιαστικά χώρος εστίασης με καφετέριες στο εσωτερικό, αλλά για να υλοποιηθεί το έργο χρειάζονταν περίπου 150 εκατομμύρια δραχμές και έτσι η υλοποίηση του έργου δεν κατάφερε να επιτευχθεί. Ο Γιώργος Ζαχαρόπουλος μας έδωσε τον περιβάλλοντα χώρο και ο Δημήτρης Κούρος έφτιαξε την προτομή του Δημήτρη Αθανασιάδη".

Η δυσαρέσκεια του κ. Κοτσιάνη, για τα εγκαίνια...

"Δυσάρεστη γεύση μού έχουν αφήσει βέβαια τα εγκαίνια της προτομής, διότι πολίτες που υποτιμούσαν το έργο μας, πήγαν την ημέρα των εγκαινίων στο Μεγάλο Καφενείο, έπαιζαν τάβλι και τους άκουγα εκείνη την ώρα, που εμείς κάναμε την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων".

Η συντήρηση της στοάς...

"Στη στοά καθώς και στο συντριβάνι, δεν έχει γίνει συντήρηση, μάλιστα θυμάμαι κάποια χρόνια αργότερα, πως κάποιος είχε πει τη φράση "Θα τα ξηλώσω όλα". Η αλήθεια είναι, πως δε διαθέτουμε ποιότητα και καλλιέργεια. Οι περισσότεροι είναι αγράμματοι και απολίτιστοι".

Επειδή όμως τα νομίσματα έχουν δύο όψεις, μιλήσαμε και με τον Αντιδήμαρχο Δήμου Τρίπολης, Σωτήρη Παπαδημητρίου, ο οποίος μας είπε, πως είχε γίνει προσπάθεια να συντηρηθεί η στοά την άνοιξη και θα αντικαθιστούσαν δύο ξύλα, τα οποία είχαν σαπίσει με το πέρασμα των χρόνων, όμως υπήρξε κάποιο πρόβλημα με την προμήθεια των ξύλων και έτσι σταμάτησε το έργο.

Αναφερόμαστε, όμως, στον Δημήτρη Αθανασιάδη (1876-1965) και πρέπει να πούμε λίγα λόγια γι' αυτόν τον άνθρωπο, που συνεισέφερε σε πολλά θέματα του Δήμου Τρίπολης.

Ο Δημήτρης Αθανασιάδης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1876 και πέθανε στις 31 Μαΐου του 1965. Ήταν γιος του τυπογράφου και εκδότη Ιωάννη Αθανασιάδη. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και έζησε στην Τρίπολη, όπου δεν άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου, αλλά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την ιστορική έρευνα. Συνεργάστηκε με τις τοπικές εφημερίδες "Αλήθεια", "Μορέας", "Αρκαδικός Τύπος", "Αρκαδικά Νέα". Πλείστα τα δημοσιεύματά του. Το αρχείο του Αθανασιάδη, περιλήψεις διαφόρων πράξεων από ληξιαρχικά, εκκλησιαστικά βιβλία των ναών της πόλης, διάφορα έγγραφα, σημειώσεις, δημοσιεύματα αποτέλεσαν χρήσιμο υλικό και πηγή που αξιοποίησαν κατάλληλα διάφοροι, για να συγγράψουν βιβλία με γεγονότα της εποχής. Χωρίς τον Αθανασιάδη, η γνώση μας για την Τρίπολη θα ήταν φτωχότερη. Επίσης, ο ίδιος υπήρξε μέλος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του Μαντζουνείου Ιδρύματος το 1929. 

Την κινητή και ακίνητη περιουσία του στην Τρίπολη, μαζί και το Μεγάλο Καφενείο στην Κεντρική πλατεία της πόλης, το οποίο ο πατέρας του, Ι. Αθανασιάδης, είχε αγοράσει από τον ιατροφιλόσοφο, Ιωάννη Πύρλα, κληροδότησε με την ιδιόχειρη διαθήκη του (21 Μαρτίου 1963) στον Δήμο της Τρίπολης.