Όχι πως ειπώθηκε κάτι "εντυπωσιακό", "πρωτόγνωρο" και..."ριζοσπαστικό", ούτε, φυσικά, "πέσαμε απ' τα σύννεφα"...Ουσιαστικά, εκφράστηκε και επισήμως η διάθεση της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας ν' αλλάξει το πλαίσιο λειτουργίας της Ε.Ε., επιτρέποντας διμερείς συνεργασίες και διαφοροποιήσεις των κρατών-μελών, κατά το δοκούν, σε μια σειρά από ζητήματα.

Κάτι τέτοιο, ήδη εφαρμόζεται κατά κόρον απ' τη Γερμανία, ενώ και οι υπόλοιπες τρεις χώρες "απολαμβάνουν" μια ιδιότυπη ασυλία σε θέματα, όπως οι αυστηροί προϋπολογισμοί, για παράδειγμα.

Απλά, πλέον, φαίνεται πως οδηγούμαστε και σε μια νομιμοποίηση αυτού του καθεστώτος, το οποίο, χαριτολογώντας, θα μπορούσαμε να περιγράψουμε-Οργουελικώς..- με τη φράση:

"Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι περισσότερο ίσα από τ' άλλα" (Τ. Όργουελ, "Η φάρμα των ζώων")

Σύμφωνα με το παραπάνω αξίωμα, θα μπορεί μια ισχυρή χώρα να ακολουθεί τη δική της πολιτική σε νευραλγικά ζητήματα, χωρίς να είναι δυνατό να την εγκαλέσει κανείς για μη συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο ή τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί τα τελευταία είκοσι, και πλέον, χρόνια. Κοντολογίς, θεσμοί όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθίστανται- και τυπικά- "διακοσμητικοί", ενώ ακόμα και οι διασκέψεις των εκπροσώπων των κρατών-μελών, θα αποκτήσουν διαφορετική πια σημασία, καθώς είναι δεδομένο πως θα αποτελούν "ψευδαίσθηση ισότητας", στα πλαίσια μια Ένωσης πολλών ταχυτήτων.

Και για να καταλάβετε καλύτερα τι σημαίνει η μετεξέλιξη της Ε.Ε., που επίσημα ξεκίνησε χθες, σε μια άλλου τύπου "συμφωνία συνύπαρξης και συνεργασίας" (sic), θα σας δώσουμε ένα παράδειγμα.

Ως γνωστόν, υπήρχε μέχρι πρόσφατα η λεγόμενη Κ.Α.Π (κοινή αγροτική πολιτική), η οποία καθόριζε την πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, ως προς τον πρωτογενή τομέα, και, παράλληλα, "προστάτευε" και "έλεγχε" την παραγωγή, μέσω κανονισμών και επιδοτήσεων. 

Αυτό που θέλουν οι τέσσερις "ισχυροί" είναι να μπορούν να προβαίνουν σε συνεννόηση μεταξύ τους, παρακάμπτοντας πλήρως τα όργανα της Ε.Ε. και, φυσικά, τη γνώμη των υπολοίπων εταίρων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, για τη χώρα μας αυτό θα είναι ιδιαίτερα αρνητικό, λόγω της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει κοινωνικό-οικονομικώς.

Από την άλλη, η Ελλάδα θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την αλλαγή φυσιογνωμίας της Ε.Ε., να διατηρήσει ένα προνομιακό καθεστώς συνεργασίας με κάποιες χώρες και, ταυτόχρονα, να απεγκλωβιστεί από δεσμεύσεις που, αυτή τη στιγμή, είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξή της.

Βέβαια, θα πρέπει να τονίσουμε πως, σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει και να είμαστε προετοιμασμένοι να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας σε μια σειρά από ζητήματα, όπως τα εθνικά ή το μεταναστευτικό...Κι αυτό, δεν είμαι σε θέση να προβλέψω κατά πόσον μπορούμε να το κατορθώσουμε...

Οι ενδείξεις, οπωσδήποτε, δεν είναι...ευνοϊκές...

Και το χειρότερο είναι πως όταν φθάσει η ώρα εκείνη, που η Ε.Ε. θα μας ανακοινώσει πως "τέλειωσαν" τα ψέμματα και ο...κάθε "κατεργάρης" θα πρέπει να πάει στον πάγκο του, εμείς θα..."πέσουμε απ' τα σύννεφα", γιατί, μονίμως, περί άλλων "ποστάρουμε" και "τιτιβίζουμε"....