Η ολοκλήρωση του Αναπτυξιακού Συνεδρίου της Πελοποννήσου στις 27 Φεβρουαρίου 2018- μετά από ένα διήμερο κατά το οποίο η "καρδιά" της ελληνικής πολιτικής σκηνής χτυπούσε στην Τρίπολη- ήταν ενδεικτική της εικόνας του αλλά και του πολιτικού μηνύματος που παράχθηκε.

Η παρουσία του Πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, "ανέβασε" κατά πολύ τους ρυθμούς και αυτός που, έτσι κι αλλιώς, βρίσκεται στο "στοιχείο" του σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κ. Πέτρος Τατούλης.

 Σε αντίθεση με τα, πολλές φορές, βαρετά και διεκπεραιωτικά-αν και απαραίτητα, φυσικά- Περιφερειακά Συμβούλια, όπου είναι εμφανής η "πλήξη", όταν ο κ. Τατούλης συμμετέχει σε κορυφαίες πολιτικοκοινωνικές διαδικασίες, μοιάζει να αναζωογονείται.

Από εκεί και πέρα, μόνο ο προκατειλημμένος παρατηρητής δεν θα αποδεχόταν το γεγονός πως ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έχει δημιουργήσει μια "αύρα" σιγουριάς, γύρω από το πρόσωπό του. Είναι ο κυρίαρχος στο κόμμα του-έτσι κι αλλιώς-, στην Κυβέρνηση και "μοιράζει την τράπουλα" όπου και όπως θέλει. Και αν σας φαίνεται κάτι τέτοιο αυτονόητο, ψάξτε να βρείτε ποιος Έλληνας πολιτικός αρχηγός δεν κυριαρχεί στο κόμμα του και δεν "ελέγχει" το παιχνίδι, όχι μόνο της επικοινωνίας, αλλά και της παραγόμενης πολιτικής πράξης..

Η συμμετοχή, πέρα των πολιτικών παραγόντων, μπορεί να κριθεί ως άκρως ικανοποιητική. Αυτό θα πρέπει να "πιστωθεί", κυρίως, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Κάποιοι που επέλεξαν να μην συμμετάσχουν-παρότι ο θεσμικός ρόλος τους θα έπρεπε να "συνηγορεί" περί του αντιθέτου-, θα πρέπει να προβληματιστούν σοβαρά, σχετικά με αυτήν τους την επιλογή. Καλό είναι να μην αναφέρονται μόνο θεωρητικά στη συναίνεση, ως αφηρημένη και a la carte έννοια, αλλά να την υποστηρίζουν εμπράκτως.

Η επόμενη μέρα, πέρα από τις κυβερνητικές εξαγγελίες και τις επιμέρους τοποθετήσεις Υπουργών, Δημάρχων και Περιφερειακών Συμβούλων, σηματοδοτεί, σε συμβολικό και πραγματιστικό επίπεδο, τα εξής δεδομένα:

"Απατάται πλάνην οικτρά" όποιος νομίζει πως έχει εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον, είτε είναι παράταξη είτε πρόσωπο. Τα πράγματα είναι ρευστά και τα γεγονότα καταιγιστικά. Οι δε ανακατατάξεις, καθημερινό φαινόμενο. Χρειάζεται εγρήγορση και άρθρωση επιχειρημάτων, όχι παρελκυστική τακτική και αναμονή της.. "πτώσης του σεσηπότος μήλου"..

Οι κύριοι Τατούλης και Τσίπρας, χωρίς να πράξουν κάτι το εντυπωσιακό, επιβεβαίωσαν την όποια ισχύ τους... Άλλοι είναι σε δύσκολη θέση και πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, τάχιστα..

Πολλές οι δεσμεύσεις και οι εξαγγελίες, ωστόσο, όπως ήταν ήδη γνωστό, όλα εξαρτώνται από το αν και πως θα βγει η ελληνική οικονομία και, κυρίως, η δημοσιονομική μας πολιτική, από το καθεστώς επιτήρησης.

Εάν δεν προσδιοριστεί επακριβώς η δυνατότητα της πολιτείας να χρηματοδοτεί ή και να συνεπικουρεί σε δράσεις και έργα που έχουν αντικείμενο την ανάπτυξη των υποδομών, της επιχειρηματικότητας αλλά και τις παροχές της κοινωνικής πολιτικής, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σχεδιάζουμε-θεμιτό-, να εξαγγέλουμε-θεμιτό, εν μέρει- και να υποσχόμαστε-προβληματικό..