Προκαλεί, οπωσδήποτε, εντύπωση η είδηση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού πως επτά Πολιτείες των Η.Π.Α.- μεταξύ αυτών και αυτή της Νέας Υόρκης- θα σχηματίσουν δικές τους επιστημονικές επιτροπές για να εξετάσουν τη διαδικασία έγκρισης του παραπάνω εμβολίου.

Η τελευταία πραγματοποιείται από τον F.D.A., τον Κυβερνητικό, δηλαδή, Οργανισμό στης Ηνωμένες Πολιτείες που είναι επιφορτισμένος με την προστασία των πολιτών από "ελαττωματικά" προϊόντα που αποτελούν "ρίσκο" για την ατομική και δημόσια υγεία.

Την ίδια στιγμή, η εταιρεία Astra Zeneca ανακοινώνει πως το δικό της εμβόλιο είναι εξίσου αποτελεσματικό με αυτό της Pfizer, αλλά θα είναι αρκετή η λήψη του μια φορά, σε μια "δόση", ενώ αντίθετα αυτό της Pfizer συνίσταται από δυο δόσεις που θα λαμβάνονται με απόσταση 30 ημερών μεταξύ τους. Επίσης, το εμβόλιο της Astra Zeneca είναι φθηνότερο σε κόστος.

Mέσα σ' αυτό το πλαίσιο ενός "σκληρού" ανταγωνισμού, οι δηλώσεις των πολιτικών θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές και φειδωλές. Είναι κατανοητό πως όλοι θα θέλαμε μια γρήγορη "έξοδο" από την υγειονομική κρίση αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικά εφικτό.

Ο, απερχόμενος, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσε πως το εμβόλιο θα είναι διαθέσιμο στο κοινό τον Απρίλιο του 2021. Αν δεχθούμε πως αυτή είναι η ενημέρωση που έλαβε από τις αρμόδιες υπηρεσίες ο επικεφαλής της πιο ισχυρής και, ταυτόχρονα, περισσότερο πληττόμενης οικονομίας στη Δύση, πως, αλήθεια, μπορεί να δηλώνει ο Έλληνας Πρωθυπουργός πως τον Ιανουάριο θα έχουμε το εμβόλιο- αφήνοντας να εννοηθεί πως θα είναι, έκτοτε, διαθέσιμο στους Έλληνες πολίτες..;

Προφανώς, δεν μπορούμε να έχουμε στοιχειοθετημένη "άποψη" για το ίδιο το εμβόλιο αλλά, όπως και στις Η.Π.Α., μπορούμε ν' αντιληφθούμε για ποιο λόγο ένα μεγάλο μέρος των πολιτών θ' αντιμετωπίσει με "σκεπτικισμό" το προϊόν- απάντηση στην πανδημία.

Κι αυτό όχι επειδή το ίδιο αυτό κοινό πιστεύει σε "θεωρίες συνωμοσίας" ή μεταφυσικές "μπούρδες", αλλά επειδή ο συνεχιζόμενος αντιφατικός και πρόχειρος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η πανδημία, δημιουργεί ένα συνολικό έλλειμμα αξιοπιστίας απέναντι τόσο στις πολιτικές ηγεσίες όσο, δυστυχώς, και στην επιστημονική κοινότητα.

Eιδικά για τους πολιτικούς, τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως "μελανά" καθώς, επί μονίμου βάσεως, αποκρύπτουν μεγάλο μέρος της αλήθειας από τους πολίτες, ειδικά σε συνθήκες κρίσης. Πως, άραγε, θα πείσουν για την αδήριτη ανάγκη κατανάλωσης ενός προϊόντος, ακόμα κι αν δώσουν οι ίδιοι το παράδειγμα- γεγονός, άλλωστε, που θ' αμφισβητηθεί εν τη γενέσει του..;

Άλλωστε, ιστορικώς, είναι ουκ ολίγα τα παραδείγματα εκείνα που αποδεικνύουν πως το οικονομικό κέρδος έχει "υποσκελίσει" την δημόσια υγεία. Γι' αυτό, πρέπει οι σχετικοί Θεσμοί να είναι πλήρως ανεξάρτητοι, ανεπηρέαστοι και αδέκαστοι.

Το ερώτημα είναι: Πόσους τέτοιους "Θεσμούς" γνωρίζετε;