Από το 2011 έως και το 2021, η Ελλάδα κλήθηκε να καταβάλει περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ σε ανθρώπους που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ενδεικτικά, χώρες όπως το Βέλγιο, κλήθηκαν να καταβάλουν 6 φορές λιγότερα.

Η, συντριπτική, πλειονότητα των υποθέσεων για τις οποίες καταδικάστηκε η χώρας μας αφορούν την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, αλλά υφίστανται και υποθέσεις που είχαν λάβει αρκετή δημοσιότητα όπως η "Μανωλάδα", το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι και η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών- για την οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε πρόσφατα.

Είναι σχεδόν βέβαιο, δε, πως στο μέλλον, η χώρα μας θα καταδικαστεί για την υπόθεση του ναυαγίου στην Πύλο, το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και άλλες, λιγότερο προβεβλημένες υποθέσεις. Στο σκεπτικό των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα κυριαρχεί και τότε η απουσία ουσιαστικής έρευνας εκ μέρους των Ελληνικών αρχών. Με άλλα λόγια, η προσπάθεια συγκάλυψης, η οποία άλλοτε επιτυγχάνεται και άλλοτε όχι.

Μπορούμε να το υποστηρίξουμε αυτό με ασφάλεια, καθώς τέτοιο είναι το σκεπτικό για ήδη ληφθείσες καταδικαστικές αποφάσεις κατά της Ελλάδας.

Ενδεικτικά, θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε την υπόθεση του "Φαρμακονησίου", τη δολοφονία Σύρου πρόσφυγα από άνδρες του λιμενικού, την μεταχείριση των εργατών γης στην Ηλεία, τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας αλλά και τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης (2008).

Γεγονός είναι πως παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, στη χώρα μας υπάρχει σταθερή, συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.