Δεν είναι τυχαίος ο διαχωρισμός...Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ταυτίζεται με τη Ν.Δ. και, κυρίως, μεγάλο μέρος της τελευταίας δεν ταυτίζεται μαζί του...Ωστόσο, είναι γεγονός πως, αυτή τη στιγμή, το κυβερνών κόμμα δεν έχει την "πολυτέλεια" ν' αμφισβητήσει τον Πρωθυπουργό και τις επιλογές του- παρά μόνον, σ΄ ένα επίπεδο ιδεολογικο-φιλοσοφικό, που αφορά ελάχιστους..

Πρακτικώς, δεν έχουμε δει ακόμα να υλοποιούνται βασικές πλευρές του σχεδιασμού του Έλληνα Πρωθυπουργού. Ακούμε "νύξεις", "γενικόλογα" και τεχνοκρατικού ύφους διακηρύξεις. Προσβλέπουμε στη σχετική ανάλυση όλων αυτών και, κυρίως, την υλοποίησή τους, όταν επιτραπεί κάτι τέτοιο από την αντικειμενική πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, το παραπάνω γεγονός, δείχνει να ωφελεί, δημοσκοπικά έστω, τον νυν Πρωθυπουργό, καθώς το "βάρος" των εντυπώσεων, αλλά και της ουσίας, "πέφτει" αλλού, ελέω κορωνοϊού.

Κράτος ανίκατε μάχαν!

Αν μη τι άλλο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια σαφή επιλογή: Να μην θιγούν οι οικονομικές απολαβές συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, εν μέσω πανδημίας. Θεωρείται ακατόρθωτο να συνεχίσει να συμβαίνει κάτι τέτοιο και μετά τη λήξη του "υγειονομικού συναγερμού", αλλά, αφενός, κάτι τέτοιο αργεί και αφετέρου ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει κερδίσει αρκετό χρόνο για να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις του. Η μόνη ανησυχία πηγάζει, ίσως, από το γεγονός του ενεδεχόμενου "πισωγυρίσματος" στην περίοδο των "lockdowns". Κάτι τέτοιο θα πλήξει σοβαρά την εικόνα του "επιτελικού κράτους" και θα το καταστήσει, περαιτέρω, αναξιόπιστο.

Ο.. "θαυμαστός, ψηφιακός κόσμος"

Ο Νικόλας Νεγροπόντε, ο διαπρεπής πανεπιστημιακός και "γκουρού" των "digital enthusiasts" (θιασώτες της ψηφιακής τεχνολογίας), δεν θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ πως μια απλή εφαρμογή βασικών αρχών της πληροφορικής θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται "μετάβαση στη ψηφιακή διακυβέρνηση". Όμως, η, εν μέρει, επιτυχημένη επίσπευση των διαδικασιών σχετικού εκσυγχρονισμού στο Ελληνικό Δημόσιο, ειδικά σε θέματα όπως η αποκλειστικά διαδικτυακή διενέργεια βασικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ πολίτη και κράτους και το πρόγραμμα εμβολιασμού, έδωσαν στον πολίτη την "εντύπωση" πως το Κράτος κινήθηκε αποτελεσματικά. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να γίνουν πάρα πολλά ακόμη για να βρεθούμε σε ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά το συλλογικό υποσυνείδητο αντιμετωπίζει το εγχείρημα πολύ θετικά και το κρίνει, ήδη, "επιτυχημένο".

Κρίσεις....Ότι καλύτερο!

Αρκεί να αποδίδονται σ' "εξωτερικά αίτια" ή σε "προαιώνιους εχθρούς του γένους"...Σ' αυτή την περίπτωση, οι κρίσεις τείνουν να συσπειρώνουν το κοινωνικό σύνολο γύρω από τον υπάρχοντα επικεφαλής. Καθαρά ψυχολογικά τα αίτια γι' αυτό. Δεν θα το δείτε να συμβαίνει εύκολα σε περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες, αλλά στην Ελλάδα, συμβαίνει διαχρονικά. Τελικά, ίσως είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που επικρατεί.

Η σταθερότητα

Έχουμε ασκήσει- και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε- "σκληρή" κριτική, ενίοτε, απέναντι στην Κυβέρνηση της Ν.Δ. και τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη. Δικαίως, κατά την άποψή μας, καθώς, πέρα από τη σωρεία των λαθών στη διαχείριση της πανδημίας, την κακοδιαχείριση και το "βόλεμα" των ημετέρων, υφίσταται και μια άλλη διάσταση: Το "διαζύγιο" από την αντικειμενική πραγματικότητα, που στηρίζεται σε επικοινωνιακές διαστρεβλώσεις, συνηθισμένα "κολπάκια" και...δημοσιογραφικά "λιβανίσματα".

Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει να θεωρείται "εγγυητής της εθνικής σταθερότητας". Σ' αυτό έχει βοηθήσει και η αδυναμία της αντιπολίτευσης ν' αρθρώσει ικανοποιητικά έναν ρεαλιστικό αντίλογο. Αναγνωρίζουμε, πάντως, πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο εν μέσω απανωτών κρίσεων, που αποδίδονται αποκλειστικά σ' εξωγενείς παράγοντες.

Ο χαμηλός "πήχυς"..

Γενικότερα, σε αντίθεση με την προηγούμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι προσδοκίες από τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη είναι χαμηλές- όσον αφορά την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. Μετά τα όσα συνέβησαν την τελευταία δεκαετία- κυριότερα μεταξύ 2012-2017- οι Έλληνες πολίτες είναι κουρασμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι και, τελικά, απαθείς. Ότι καλύτερο, δηλαδή, για την Κυβέρνηση που, εδώ που τα λέμε, δεν δείχνει καμία διάθεση σύγκρουσης με τις "κλασσικές" στρεβλώσεις και παθογένειες που ταλανίζουν το Ελληνικό κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Και δεν αναφερόμαστε στους "εύκολους" στόχους όπως είναι μέρος της νεολαίας ή οι συνδικαλιστές..